ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥
Bin Sabadhai Ras N Aavai Aoudhhoo Houmai Piaas N Jaaee ||
बिनु सबदै रसु न आवै अउधू हउमै पिआस न जाई ॥
Without the Shabad, the essence does not come, O hermit, and the thirst of egotism does not depart.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥
Sabadh Rathae Anmrith Ras Paaeiaa Saachae Rehae Aghaaee ||
सबदि रते अम्रित रसु पाइआ साचे रहे अघाई ॥
Imbued with the Shabad, one finds the ambrosial essence, and remains fulfilled with the True Name.
ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥
Kavan Budhh Jith Asathhir Reheeai Kith Bhojan Thripathaasai ||
कवन बुधि जितु असथिरु रहीऐ कितु भोजनि त्रिपतासै ॥
"What is that wisdom, by which one remains steady and stable? What food brings satisfaction?"
ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥
Naanak Dhukh Sukh Sam Kar Jaapai Sathigur Thae Kaal N Graasai ||61||
नानक दुखु सुखु सम करि जापै सतिगुर ते कालु न ग्रासै ॥६१॥
O Nanak, when one looks upon pain and pleasure alike, through the True Guru, then he is not consumed by Death. ||61||
ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥
Rang N Raathaa Ras Nehee Maathaa ||
रंगि न राता रसि नही माता ॥
If one is not imbued with the Lord's Love, nor intoxicated with His subtle essence,
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥
Bin Gur Sabadhai Jal Bal Thaathaa ||
बिनु गुर सबदै जलि बलि ताता ॥
Without the Word of the Guru's Shabad, he is frustrated, and consumed by his own inner fire.
ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥
Bindh N Raakhiaa Sabadh N Bhaakhiaa ||
बिंदु न राखिआ सबदु न भाखिआ ॥
He does not preserve his semen and seed, and does not chant the Shabad.
ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥
Pavan N Saadhhiaa Sach N Araadhhiaa ||
पवनु न साधिआ सचु न अराधिआ ॥
He does not control his breath; he does not worship and adore the True Lord.
ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥
Akathh Kathhaa Lae Sam Kar Rehai ||
अकथ कथा ले सम करि रहै ॥
But one who speaks the Unspoken Speech, and remains balanced,
ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥
Tho Naanak Aatham Raam Ko Lehai ||62||
तउ नानक आतम राम कउ लहै ॥६२॥
O Nanak, attains the Lord, the Supreme Soul. ||62||
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਰੰਗੇ ਰਾਤਾ ॥
Gur Parasaadhee Rangae Raathaa ||
गुर परसादी रंगे राता ॥
By Guru's Grace, one is attuned to the Lord's Love.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਾਚੇ ਮਾਤਾ ॥
Anmrith Peeaa Saachae Maathaa ||
अम्रितु पीआ साचे माता ॥
Drinking in the Ambrosial Nectar, he is intoxicated with the Truth.
ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੀ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
Gur Veechaaree Agan Nivaaree ||
गुर वीचारी अगनि निवारी ॥
Contemplating the Guru, the fire within is put out.
ਅਪਿਉ ਪੀਓ ਆਤਮ ਸੁਖੁ ਧਾਰੀ ॥
Apio Peeou Aatham Sukh Dhhaaree ||
अपिउ पीओ आतम सुखु धारी ॥
Drinking in the Ambrosial Nectar, the soul settles in peace.
ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ॥
Sach Araadhhiaa Guramukh Thar Thaaree ||
सचु अराधिआ गुरमुखि तरु तारी ॥
Worshipping the True Lord in adoration, the Gurmukh crosses over the river of life.
ਨਾਨਕ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬੩॥
Naanak Boojhai Ko Veechaaree ||63||
नानक बूझै को वीचारी ॥६३॥
O Nanak, after deep contemplation, this is understood. ||63||
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੈਗਲੁ ਕਹਾ ਬਸੀਅਲੇ ਕਹਾ ਬਸੈ ਇਹੁ ਪਵਨਾ ॥
Eihu Man Maigal Kehaa Baseealae Kehaa Basai Eihu Pavanaa ||
इहु मनु मैगलु कहा बसीअले कहा बसै इहु पवना ॥
"Where does this mind-elephant live? Where does the breath reside?
ਕਹਾ ਬਸੈ ਸੁ ਸਬਦੁ ਅਉਧੂ ਤਾ ਕਉ ਚੂਕੈ ਮਨ ਕਾ ਭਵਨਾ ॥
Kehaa Basai S Sabadh Aoudhhoo Thaa Ko Chookai Man Kaa Bhavanaa ||
कहा बसै सु सबदु अउधू ता कउ चूकै मन का भवना ॥
Where should the Shabad reside, so that the wanderings of the mind may cease?""
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਪਾਏ ॥
Nadhar Karae Thaa Sathigur Maelae Thaa Nij Ghar Vaasaa Eihu Man Paaeae ||
नदरि करे ता सतिगुरु मेले ता निज घरि वासा इहु मनु पाए ॥
When the Lord blesses one with His Glance of Grace, he leads him to the True Guru. Then, this mind dwells in its own home within.
ਆਪੈ ਆਪੁ ਖਾਇ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਏ ॥
Aapai Aap Khaae Thaa Niramal Hovai Dhhaavath Varaj Rehaaeae ||
आपै आपु खाइ ता निरमलु होवै धावतु वरजि रहाए ॥
When the individual consumes his egotism, he becomes immaculate, and his wandering mind is restrained.
ਕਿਉ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੈ ਆਤਮੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਸਮਾਵੈ ॥
Kio Mool Pashhaanai Aatham Jaanai Kio Sas Ghar Soor Samaavai ||
किउ मूलु पछाणै आतमु जाणै किउ ससि घरि सूरु समावै ॥
"How can the root, the source of all be realized? How can the soul know itself? How can the sun enter into the house of the moon?"
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੬੪॥
Guramukh Houmai Vichahu Khovai Tho Naanak Sehaj Samaavai ||64||
गुरमुखि हउमै विचहु खोवै तउ नानक सहजि समावै ॥६४॥
The Gurmukh eliminates egotism from within; then, O Nanak, the sun naturally enters into the home of the moon. ||64||
ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਿਰਦੈ ਵਸੀਅਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਿ ਰਹੈ ॥
Eihu Man Nihachal Hiradhai Vaseealae Guramukh Mool Pashhaan Rehai ||
इहु मनु निहचलु हिरदै वसीअले गुरमुखि मूलु पछाणि रहै ॥
When the mind becomes steady and stable, it abides in the heart, and then the Gurmukh realizes the root, the source of all.
ਨਾਭਿ ਪਵਨੁ ਘਰਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਤਤੁ ਲਹੈ ॥
Naabh Pavan Ghar Aasan Baisai Guramukh Khojath Thath Lehai ||
नाभि पवनु घरि आसणि बैसै गुरमुखि खोजत ततु लहै ॥
The breath is seated in the home of the navel; the Gurmukh searches, and finds the essence of reality.
ਸੁ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਤਰਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਛੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਸੁ ਸਬਦਿ ਲਹੈ ॥
S Sabadh Niranthar Nij Ghar Aashhai Thribhavan Joth S Sabadh Lehai ||
सु सबदु निरंतरि निज घरि आछै त्रिभवण जोति सु सबदि लहै ॥
This Shabad permeates the nucleus of the self, deep within, in its own home; the Light of this Shabad pervades the three worlds.
ਖਾਵੈ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿ ਰਹੈ ॥
Khaavai Dhookh Bhookh Saachae Kee Saachae Hee Thripathaas Rehai ||
खावै दूख भूख साचे की साचे ही त्रिपतासि रहै ॥
Hunger for the True Lord shall consume your pain, and through the True Lord, you shall be satisfied.
ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀ ਬਿਰਲੋ ਕੋ ਅਰਥਾਵੈ ॥
Anehadh Baanee Guramukh Jaanee Biralo Ko Arathhaavai ||
अनहद बाणी गुरमुखि जाणी बिरलो को अरथावै ॥
The Gurmukh knows the unstruck sound current of the Bani; how rare are those who understand.
ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਸਚੁ ਸੁਭਾਖੈ ਸਚਿ ਰਪੈ ਰੰਗੁ ਕਬਹੂ ਨ ਜਾਵੈ ॥੬੫॥
Naanak Aakhai Sach Subhaakhai Sach Rapai Rang Kabehoo N Jaavai ||65||
नानकु आखै सचु सुभाखै सचि रपै रंगु कबहू न जावै ॥६५॥
Says Nanak, one who speaks the Truth is dyed in the color of Truth, which will never fade away. ||65||
ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥
Jaa Eihu Hiradhaa Dhaeh N Hothee Tho Man Kaithai Rehathaa ||
जा इहु हिरदा देह न होती तउ मनु कैठै रहता ॥
"When this heart and body did not exist, where did the mind reside?
ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥
Naabh Kamal Asathhanbh N Hotho Thaa Pavan Kavan Ghar Sehathaa ||
नाभि कमल असथ्मभु न होतो ता पवनु कवन घरि सहता ॥
When there was no support of the navel lotus, then in which home did the breath reside?
ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਤੋ ਰੇਖ ਨ ਕਾਈ ਤਾ ਸਬਦਿ ਕਹਾ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
Roop N Hotho Raekh N Kaaee Thaa Sabadh Kehaa Liv Laaee ||
रूपु न होतो रेख न काई ता सबदि कहा लिव लाई ॥
When there was no form or shape, then how could anyone lovingly focus on the Shabad?
ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕੀ ਮੜੀ ਨ ਹੋਤੀ ਮਿਤਿ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
Rakath Bindh Kee Marree N Hothee Mith Keemath Nehee Paaee ||
रकतु बिंदु की मड़ी न होती मिति कीमति नही पाई ॥
When there was no dungeon formed from egg and sperm, who could measure the Lord's value and extent?
ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਪਸਿ ਸਾਚਾ ॥
Varan Bhaekh Asaroop N Jaapee Kio Kar Jaapas Saachaa ||
वरनु भेखु असरूपु न जापी किउ करि जापसि साचा ॥
When color, dress and form could not be seen, how could the True Lord be known?""
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਇਬ ਤਬ ਸਾਚੋ ਸਾਚਾ ॥੬੬॥
Naanak Naam Rathae Bairaagee Eib Thab Saacho Saachaa ||66||
नानक नामि रते बैरागी इब तब साचो साचा ॥६६॥
O Nanak, those who are attuned to the Naam, the Name of the Lord, are detached. Then and now, they see the Truest of the True. ||66||
ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਅਉਧੂ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ॥
Hiradhaa Dhaeh N Hothee Aoudhhoo Tho Man Sunn Rehai Bairaagee ||
हिरदा देह न होती अउधू तउ मनु सुंनि रहै बैरागी ॥
When the heart and the body did not exist, O hermit, then the mind resided in the absolute, detached Lord.
ਨਾਭਿ ਕਮਲੁ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸਤਉ ਪਵਨੁ ਅਨਰਾਗੀ ॥
Naabh Kamal Asathhanbh N Hotho Thaa Nij Ghar Basatho Pavan Anaraagee ||
नाभि कमलु असथ्मभु न होतो ता निज घरि बसतउ पवनु अनरागी ॥
When there was no support of the lotus of the navel, the breath remained in its own home, attuned to the Lord's Love.
ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਜਾਤਿ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਅਕੁਲੀਣਿ ਰਹਤਉ ਸਬਦੁ ਸੁ ਸਾਰੁ ॥
Roop N Raekhiaa Jaath N Hothee Tho Akuleen Rehatho Sabadh S Saar ||
रूपु न रेखिआ जाति न होती तउ अकुलीणि रहतउ सबदु सु सारु ॥
When there was no form or shape or social class, then the Shabad, in its essence, resided in the unmanifest Lord.
ਗਉਨੁ ਗਗਨੁ ਜਬ ਤਬਹਿ ਨ ਹੋਤਉ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਆਪੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
Goun Gagan Jab Thabehi N Hotho Thribhavan Joth Aapae Nirankaar ||
गउनु गगनु जब तबहि न होतउ त्रिभवण जोति आपे निरंकारु ॥
When the world and the sky did not even exist, the Light of the Formless Lord filled the three worlds.
Posts
